Puszcza Romincka leży w północnym krańcu Suwalszczyzny, wzdłuż granicy z Rosją. Najbardziej znaną atrakcją turystyczną regionu są okazałe mosty w Stańczykach - pozostałość po dawnej linii kolejowej Gołdap - Żytkiejmy.

Budowę linii rozpoczęto w 1912 roku. Miała ona do pokonania zróżnicowany teren zwany Mazurami Garbatymi, charakteryzujący się m.in. głębokimi dolinami rzek. W roku 1914 ukończono większość obiektów inżynieryjnych, jednak dalsze prace przerwane zostały wybuchem wojny. Prace zostały wznowione w 1923 roku. Wszystkie obiekty zostały zaprojektowane jako podwójne - dla linii dwutorowej, jednak zrealizowano tylko jeden tor i niektóre mosty i wiadukty są pojedyncze. W roku 1927 została ukończona cała 36-kilometrowa trasa do Żytkiejmów. Według danych z 1940 roku kursowały cztery pary pociągów.

W połowie 1944 roku po zajęciu Mazur przez wojska radzieckie linia została rozebrana i wywieziona w głąb ZSRR.

Do dnia dzisiejszego zachowały się malownicze mosty i wiadukty, m.in. w Botkunach, Kiepojciach i najbardziej znane - w Stańczykach. Pierwsze z nich znajdują się parę kilometrów na wschód od Gołdapi, w pobliżu miejscowości Botkuny.


Łączą one brzegi doliny rzeki Jarki. Są one dobrze ukryte pośród lasu i gęstych zarośli. Niedaleko wsi Kiepojcie są dwa obiekty: piewszy to stosunkowo niewielki, pojedynczy wiadukt nad polną drogą. Drugi to okazały pięcioprzęsłowy, podwójny most nad rzeczką Bludzią. Tylko do jednego z mostów - północnego - jest doprowadzony nasyp. Most południowy został niedokończony i jego końce wystają wysoko ponad dolinę.


Mosty w Stańczykach są największe i najbardziej okazałe. Ich dłuość wynosi około 200 m, wysokość do 41,5 m. Swoim wyglądem przypominają rzymskie akwedukty.
W Żytkiejmach zachował się budynek stacji z widniejącą na nim nazwą miejscowości: Schittkehmen.